E

Een winterse wandeling naar het Lac d’Allos

Een streek van uitersten. Zo kun je het stukje Frankrijk tussen Castellane en Gap wel noemen. En al helemaal in het voorjaar. De ene dag loop je onder een stralend zomerzonnetje met een ijsje door een typisch Provençaals dorpje, de andere dag probeer je je door een dikke sneeuwlaag een weg naar boven te banen, waarbij je soms tot aan je knieën in de koude sneeuw wegzakt. Maar afzien is het niet echt, want we weten waar we het voor doen: ons doel is het prachtige Lac d’Allos, het hoogste natuurlijke bergmeer van Europa. Een meer dat er in de zomer sprookjesachtig uitziet, maar ook onder een dikke laag sneeuw en ijs een mooie bestemming is.

Streektips

Zelf ook wandelen in deze omgeving? Misschien heb je wat aan deze tips!

Het Lac d’Allos is op twee manieren te bereiken, via de westkant vanuit het dorp Allos, en via de oostkant vanaf de Col de la Cayolle. De westelijke route is het populairst, ‘s zomers kun je de auto namelijk parkeren tot op drie kwartier lopen. De toegang tot die parkeerplaats is overigens wel betaald en als er geen plek meer is, ben je gedwongen te wachten of je auto een parkeerplaats lager te zetten, bij de parking de la Cluite. Vanaf hier is het ruim twee uur lopen naar het meer.

Lac d'Allos
Al direct bij het begin van de wandelroute moeten we over enkele sneeuwvelden heen.

Rond eind mei is de smalle weg naar de parkeerplaats officieel geopend. Dat betekent echter gelukkig niet dat je tot die tijd niet bij het meer kunt komen. Maar wel dat je op de smalle bergweg met als nummer D226 (net voordat je Allos binnenrijdt naar rechts) maar moet zien tot hoe ver je met de auto kunt komen, afhankelijk van hoeveel sneeuw er nog ligt. In ons geval, we zijn er half april, kunnen we tot aan een kleine parkeerplaats nog onder parking de la Cluite komen. Vanaf daar is de weg gesloten en moeten we lopend verder. Tijd om te kiezen: over de weg verder naar parking de Laus, de hoogste parkeerplaats, of via de wandelroute. We besluiten het erop te wagen om de wandelroute te nemen, hoewel we al direct enkel sneeuwvelden door moeten. We zien gelukkig al snel andere voetsporen staan, wat betekent dat er meer mensen deze route gevolgd zijn dit seizoen.

Waar de hellingen in de zon liggen is de sneeuw al grotendeels verdwenen.

Omdat we al snel op een andere helling uitkomen, verdwijnen de sneeuwvelden weer. Hier schijnt de zon vol op de berg en is het grootste gedeelte sneeuwvrij. Hoe hoger we komen, hoe grandiozer het uitzicht wordt naar de bergen om ons heen. Na een mooie route over alpenweiden en door een bos komen we weer uit bij een bocht in de weg omhoog. We volgen de weg een stukje, om vervolgens weer af te snijden in de richting van de hoogste parkeerplaats. Vanaf hier worden de sneeuwvelden uitgestrekter en dikker.

Wanneer we bij de parkeerplaats komen zien we pas echt hoe hoog de sneeuw hier nog ligt, aan een bordje dat er net bovenuit steekt. De sneeuw wordt hier wel papperiger en je loopt wat minder stabiel. Even vragen we ons af of het wel verantwoord is om verder te gaan naar het meer, maar we weten dat er voor ons nog een groepje wandelaars loopt. Bovendien hebben we goede bergschoenen aan, hoewel sneeuwschoenen ook best handig waren geweest. Nu het doel zo dichtbij is, voelen we er niet veel voor om onverrichterzake weer terug te gaan. Niet dat de route tot nu toe niet mooi genoeg was, integendeel…

In de zomer is het vanaf hier dus nog drie kwartier lopen, maar wij zijn inmiddels al enkele uren onderweg en verwachten niet zo snel boven te zijn. Door de sneeuw heen ploeteren kost aanmerkelijk meer energie! We richten ons op de voetsporen in de sneeuw, maar vergeten niet zo af en toe om ons heen te kijken. Een oorverdovende stilte, grote sneeuwvelden, mooie uitzichten, dit is waarom de bergen zo gaaf zijn.

Het laatste stuk omhoog is misschien wel het zwaarst. De lucht betrekt wat, de diepe sneeuw maakt het lopen lastig. Maar ineens vlakt het af, en kunnen we over de rand heen kijken. We hebben geen idee wat we kunnen verwachten. De foto’s van het Lac d’Allos in de zomer zijn indrukwekkend, maar hoe ziet het er in de winter uit? Ligt er nog ijs en sneeuw, of kun je het water van het meer al zien?

Een heel ander beeld dan ‘s zomers. Maar niet minder indrukwekkend.

Een witte vlakte, met links en rechts wat grauwe boomtoppen die boven de sneeuw uitsteken. Donkere granieten rotswanden met poedersuiker, zo lijkt het haast, en her en der sporen van wild over een verder volmaakt vlakke laag sneeuw. Was het het waard? Jazeker. Willen we nog eens terug om het Lac d’Allos in de zomer te zien? Dat uiteraard ook…

Locatie

Bekijk al onze tips op een handige overzichtskaart!

Martijn

Bonjour! Ik ben Martijn, oprichter van Frankrijk Puur. Van jongs af aan kom ik graag in Frankrijk. Door mijn studie Franse Taal & Cultuur ben ik nog meer van het land en de Franse gewoontes gaan houden. Op Frankrijk Puur beschrijf ik onze ervaringen in Frankrijk en geef ik je tips voor leuke plekken.

Vragen, opmerkingen, tips? Neem contact op via martijn@frankrijkpuur.nl!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *