W

Wandeling langs de afwisselende landschappen van de Gers

Wandeling in de Gers

De natuur in de Gers is uniek in Frankrijk. Als je satellietfoto’s van de streek bekijkt zie je het al. Vanuit de Pyreneeën waaieren evenwijdig aan elkaar liggende rivierdalen richting het noorden uit. Dat levert een glooiend landschap op, een zich herhalend patroon van water en hellingen, die soms verrassend steil zijn. Ik maakte er een wandeling aan de oever van het Lac du Lizet in een natuurgebied, nabij het dorpje Montesquiou.

Om niet al het water weg te laten stromen richting het noordwesten, creëerden de boeren en de plaatselijke overheden in de loop der tijd tientallen kleine meertjes. Een deel daarvan is privébezit, een deel hoort toe aan de overheid. Dat laatste geldt voor het Lac du Lizet, waarvan de oever sinds enige tijd deel uitmaakt van een natuurgebied dat valt onder het Europese Natura 2000-netwerk.

Astarac, zo heet deze natuurrijke streek in het zuiden van de Gers. De dalen zijn er asymmetrisch, met aan de westzijde een glooiende, vruchtbare helling en aan de oostzijde een abrupte, schrale helling. Juist op die helling vind je nu dan ook de meest interessante flora en fauna. Onder meer orchideeën, lavendel en brem gedijen uitstekend op de droge, kalkrijke ondergrond. En dat trekt weer bijzondere insecten en reptielen aan.

Bocagelandschap

We beginnen de wandeling bij de dam van het kunstmatige meer, en lopen langs de oever in zuidelijke richting. Daar valt meteen al op hoe afwisselend het landschap hier is. Aan de linkerkant een droge helling, die qua begroeiing wel wat wegheeft van de garrigue die je aan de Middellandse zeekust aantreft. Aan de rechterkant het meer, en daarachter de weilanden en akkers, met daartussen wat boerderijen. Een deel van de akkers wordt afgewisseld met smalle stroken bossen en struiken, en zo ontstaat het typische ‘bocagelandschap’, het heggenlandschap. Maar het is te weinig, naar de smaak van mijn gids van vanmiddag, William, van de milieuorganisatie CPIE. Hij ziet liever dat de grote percelen aan de overkant plaatsmaken voor kleinere akkers en weilanden, waar meer ruimte is voor insecten en kleine zoogdieren. Zo’n groot stuk land is voor de meeste kleinere dieren heel lastig om over te steken. Uit economische overwegingen hebben steeds meer boeren in de afgelopen decennia de kleine akkers echter vergroot. En op zo’n groot stuk grond zit weinig leven. Gelukkig is daar aan deze kant van het water meer ruimte voor.

Pelgrimsweg

We buigen vanaf het meer af naar het oosten en lopen langzamerhand de helling op. Over het water scheren oeverzwaluwen, een van de meest voorkomende vogelsoorten hier. Maar er vliegt meer door de lucht. Ook roofvogels houden van dit landschap. En in de kleine grotten en holen leven tal van vleermuizen. Op het gebied van de flora vallen met name de vele orchideeën op. De grootste bloeiperiode is in mei, maar ook nu, begin april, zien we er her en der al wat staan.

Hoe hoger we op de helling komen, hoe steiler het wordt. Hier komen we ook al snel in een bos uit, dat vooral uit steeneiken en donzige eiken bestaat. Bovenaan de helling loop je vervolgens het bos weer uit, richting de glooiende akkers en weilanden, met uitzicht op weer nieuwe dalen die eenzelfde soort opbouw hebben. Nadat we een akker doorkruist hebben komen we zomaar uit op een deel van de pelgrimsweg naar Santiago, te herkennen aan de schelp en de geel-blauwe markeringen. Onderweg wijst William me geregeld op bijzonderheden in het landschap. Sporen van dieren, bijzondere plantjes, en hij geeft nog een reden waarom boeren die grote akkers eigenlijk zouden moeten afschaffen. De erosie heeft er namelijk ook veel meer vat op, en door de talloze regenbuien spoelt de meest vruchtbare grond steeds meer weg. Juist het laten groeien van heggen en struiken helpt de boeren op lange termijn dan ook veel meer. Aan hem en zijn collega’s de taak om de boeren daarvan te overtuigen.

Na een kleine twee uur komen we weer bij het beginpunt van de wandeling uit. Een fijne manier om de natuur van de Gers op een andere manier te bekijken! De streek staat toch vooral bekend om de leuke dorpjes en culturele schatten, maar ook op het gebied van natuur is er genoeg te beleven. Het mozaïeklandschap doet in de verte wel wat denken aan de glooiende streek Toscane in Italië, maar heeft toch ook echt z’n eigen identiteit. Deze wandelroute door het natuurgebied laat je even van heel dichtbij de contrasten zien waar je anders misschien zo voorbij zou rijden.

Deze route zelf lopen?
Bekijk hier de route op de website van de toeristische dienst van de Gers.

Locatie

Bekijk al onze tips op een handige overzichtskaart!

Martijn

Bonjour! Ik ben Martijn, oprichter van Frankrijk Puur. Van jongs af aan kom ik graag in Frankrijk. Door mijn studie Franse Taal & Cultuur ben ik nog meer van het land en de Franse gewoontes gaan houden. Op Frankrijk Puur beschrijf ik onze ervaringen in Frankrijk en geef ik je tips voor leuke plekken.

Vragen, opmerkingen, tips? Neem contact op via martijn@frankrijkpuur.nl!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *