Ze zijn al van verre zichtbaar: een rij puntige dolomietrotsen die boven het dal van de Verdon uitsteken. Hoe zou het zijn om daar bovenop te staan? Er zijn meerdere opties om deze opvallende Cadières (“stoelen” in het Provençaals) te bereiken. Wij lopen de route van drie uur vanaf de Col de Lèques, die je passeert op de Route Napoléon van Castellane richting Digne. Heb je zin in een wandeling die niet al te moeilijk is, maar die je wel beloont met duizelingwekkende uitzichten? Dan is dit zeker een aanrader!
StreektipsWil je ook deze prachtige omgeving verkennen? Misschien heb je dan wat aan deze tips!
Vanaf de parkeerplaats op de Col de Lèques (D4085) is het ongeveer tien minuten lopen naar het eerste gele bordje. Het weggetje oogt nogal troosteloos, een modderig pad naast een verlaten hotel. Al snel kom je echter in het bos terecht. Hier sta je direct voor de keuze: lopen we de lusvormige wandeling linksom of rechtsom? Wij kiezen voor het eerste en hebben daarmee het voordeel dat we via een gemakkelijke weg kunnen stijgen en kunnen afdalen over het gedeelte met rotsblokken. Als je het leuk vindt om lekker omhoog te klauteren, kun je beter rechtsom lopen.
Het is warm als wij in april beginnen aan de klim naar boven (± 400 meter stijgen). We hebben uitzicht op het glinsterende water van het Lac de Castillon, de rivier Verdon en enkele wit besneeuwde bergtoppen in de verte. Gelukkig is er wat te kijken, want de onverharde weg waarop we lopen is niet veel bijzonders. Na een half uurtje sturen de gele strepen ons een smaller bospaadje op en wordt de route interessanter.
Pas echt leuk wordt het als we even later de andere zijde van de berg bereiken, bij de splitsing naar Villars-Brandis. We blijven hier de route richting de Cadières de Brandis volgen. Vanaf nu lopen we over de flanken van de berg, met recht voor ons de Cadières. Daar willen we naartoe! Maar tot die tijd is er om ons heen genoeg te zien. Links strekken de bergen zich uit en beneden in het dal stroomt de Verdon met ons mee. Ons paadje voert tussen de lavendel, buxusstruiken en verschillende grassoorten door, verder naar boven.
Als we denken er bijna te zijn, verdwijnen de Cadières uit zicht en moeten we nog een stukje tussen de bomen door. Kort daarna komen we bij een splitsing. Rechts begint de afdaling naar de Col de Lèques, links loopt een paadje omhoog voor het laatste kwartiertje naar de Cadières.
We staan aan de rand van een enorme afgrond. Flinke rotsen torenen boven ons uit en grote rotsblokken liggen in de diepte onder ons. Als we nog een stukje verder klimmen wacht ons de echte beloning voor de wandeling: een plateau (op 1.545 meter) met fantastisch uitzicht over de omgeving. Hier moet je geen hoogtevrees hebben, want de randen van het plateau gaan honderden meters recht naar beneden. Voor ons is dit echter een perfecte plek om te lunchen, met uitzicht op de vallei, het dorpje Chasteuil en de oude Romeinse weg die tussen de bergen slingert.
Pas als we weer aan de afdaling zijn begonnen komen we voor het eerst andere wandelaars tegen. Via hetzelfde paadje lopen we weer terug naar de splitsing. Een groepje gepensioneerden loopt de route rechtsom en is via de rotsblokken omhoog geklommen. Wij dalen via deze kant af en vinden dit één van de mooiste stukken van de route, met onder meer een passage door een soort tunneltje, gevormd door een afgebroken rots. Nog een klein stukje door het bos en we komen weer uit bij de splitsing waar we vertrokken zijn. Deze wandeling was een verrassend hoogtepunt in de omgeving!
Hallo , wij hebben vandaag deze wandeling gedaan.
Maar wij hebben dus de afslag Villars-Brandis genomen. En dit was niet de bedoeling. Het gevolg: toch redelijk veel hoogtemeters fout gelopen.
Het was wel een mooie wandeling. Maar hier dus een waarschuwing.
Je komt aan de splitsing Villars-brandis, maar de moet deze NIET NEMEN!!! Je moet de route cardières de Brandis blijven volgen.
Hoi Inne, bedankt voor je reactie! Het stond misschien niet helemaal duidelijk in het blog, ik heb het daarom een beetje aangepast :-).