De Col d’Izoard is een van de mooiste bergpassen van Frankrijk. Dat komt vooral door het omliggende landschap. Hier begint de Queyras, een ongerepte, dunbevolkte streek met beboste hellingen en ruige bergtoppen. Door dat natuurschoon heen lopen prachtige wandelroutes. Ik neem je mee op een mooie wandeling naar een bergmeertje en uitzichtpunt.
StreektipsOok wandelen in de Queyras? Misschien heb je wat aan deze tips!
Voor liefhebbers van bergwandelen is de Queyras een mooie bestemming. Dat ontdekten we al snel tijdens ons verblijf van drie weken in deze streek. Onze eerste wandeling was meteen een voltreffer: indrukwekkende uitzichten, rustige, fijne paden en dat alles onder een stralend zonnetje. We staan aan het begin van de herfst, de bomen beginnen langzaamaan in herfstkleuren te komen.
Pic de Rochebrune
De wandeling die we hebben uitgekozen voert naar het kleine bergmeer Lac de Souliers, aan de voet van de Pic de Rochebrune. We beginnen bij een van de meest iconische landschappen van de Col d’Izoard, de Casse Déserte, een enorme puinhelling met tussendoor wat rotsen en een enkele lariks die z’n best doet om in deze barre omstandigheden in leven te blijven. Vanaf de parkeerplaats loopt een wandelpad in oostelijke richting over de hellingen, eerst nog door de bossen maar hoe hoger we komen hoe kaler het wordt. Steeds vaker vangen we glimpen op van de zuidelijke gelegen, inmiddels besneeuwde bergtoppen van de Queyras, zoals de Pics de la Font Sancte van ruim drieduizend meter hoogte. Het laatste deel van de wandeling naar het meer voert door een kaal dal, waarin de wandelpaden goed te zien zijn. Op de achtergrond liggen de imposante rotsen van de Crête des Oules en rechts de Pic de Rochebrune, met 3320 meter de hoogste berg van het massief van de Queyras. Na ruim een uur wandelen bereiken we het meer, dat op bijna 2500 meter hoogte ligt.
Omdat het weer goed is en we nog even zin hebben om verder te wandelen, besluiten we ook nog naar een topje te wandelen dat we aan onze rechterhand zien liggen, en waar duidelijk zichtbaar een wandelpad naar toe leidt. Het blijkt te gaan om de stenige Crête du Tronchet, met een hoogte van zo’n 2560 meter. Na een kwartiertje bereiken we het topje en zien we voor ons een schitterend panorama. Het voelt alsof de Queyras aan onze voeten ligt, met om ons heen een overweldigende bergwereld van naaldbossen, bruine en grijze rotswanden, en in de verte de hoge bergen met onder meer de Mont Viso net over de grens in Italië. Een wandeling die ons alvast liet kennismaken met wat ons de rest van de reis nog te wachten zou staan.
Bekijk de complete route op Bergwandelroutes.nl.
