De Col Agnel, of Colle del Agnello, is de enige oostelijke toegangsweg tot de Queyras, een gebied diep in de Franse Alpen. De bergpas vormt de grensovergang met Italië en vanaf de pashoogte heb je een prachtig uitzicht over de omliggende bergen. Ook de weg ernaartoe, zowel vanuit Italië als vanuit Frankrijk, is de moeite waard. De bochtige weg voert je vanaf beide kanten door een ruig landschap naar de hoogste pasovergang tussen Italië en Frankrijk. Maar niet alleen voor spannende autotochten is de col een leuke bestemming. We maakten er een wandeling met imponerende uitzichten naar een mooi in een dalkom gelegen meer, het Lac Foréant.
StreektipsZelf ook naar de Queyras op vakantie? Misschien heb je dan wat aan deze tips!
Vanaf de Col Agnel zijn er met name twee plekken geliefd als bestemming voor wandelaars. De eerste is de Pain de Sucre, een puntige bergtop van meer dan 3200 meter hoogte. Maar omdat wij met een baby van nog geen jaar op stap zijn en er inmiddels een dun laagje sneeuw als poedersuiker over de hoogste toppen is gestrooid, besluiten we de tweede optie te nemen: de wandeling naar het op 2618 meter hoogte gelegen Lac Foréant. De wandelroute ernaartoe voert grotendeels over de GR58, een mooie langeafstandwandelroute door de Queyras.
We beginnen onze wandeling net iets onder de pas, vanaf de parkeerplaats bij een informatiebord waar je meer te weten kunt komen over de natuur in deze streek. Zo lezen we dat er hier hoog in de bergen nog arctische dieren en planten leven die zijn overgebleven sinds de laatste ijstijd, zoals de alpensneeuwhoen, sneeuwhaas en de ‘arctische rus’, een plantje dat wel wat op gras lijkt. Die zien we later aan de rand van het Lac Foréant, in een met draad afgezette en beschermde zone.
Mont Blanc
De wandeling naar het meer loopt via de Col Vieux, op 2806 meter hoogte. Eerst een stukje klimmen dus, en vervolgens een heel stuk afdalen naar het meer. Bij de Col Vieux lopen we een stukje naar boven op het pad richting de Pain de Sucre, omdat we net boven de bergrug aan de horizon de witte bergtop van de Mont Blanc zien verschijnen en we daar nog wat beter zicht op willen krijgen. Na dat korte uitstapje is het tijd om richtig het meer te lopen, over een pad dat helaas wat modderig en geërodeerd is, vooral door de vele mountainbikers die hier eveneens afdalen, naast de wandelaars. Natuurbescherming en outdooractiviteiten, het is op meer plekken een wankel evenwicht.
Loop bij het meer in elk geval even naar het uiterste eind, in de richting van Ristolas. Aan de andere kant van het meer heb je namelijk een mooi uitzicht op de Pain de Sucre, die hier in het water weerspiegeld wordt. Iets hogerop staat een informatiebord over een bijzonder fenomeen dat je hier op de rotshelling aan je linkerhand kunt zien, een zogenaamde ‘rotsgletsjer’, een puinhelling die zich als een gletsjer centimeter voor centimeter in het meer stort.
Meer weten over deze wandelroute? Kijk dan op onze website Bergwandelroutes.nl.
