Wandelen op Île d’Aix

Een historische plek met ook nog eens schitterende natuur: Île d’Aix voor de kust van Charente-Maritime betovert met z’n eilandsfeer, restanten van verdedigingswerken en weidse uitzichten. Het eiland is gemakkelijk bereikbaar met de boot vanuit Fouras en vormt een mooi uitje als je aan de Franse westkust verblijft. We maakten er een wandeling en bezochten een bijzonder museum.

Fouras

Île d’Aix is een populaire bestemming die ieder jaar zo’n tweehonderdvijftigduizend toeristen trekt. Maar verreweg het merendeel daarvan komt in juli en augustus, wanneer er ook overtochten vanaf La Rochelle, Île de Ré en Île d’Oléron plaatsvinden. In het laagseizoen gaat er enkele keren per dag vanaf Fouras een bootje, met een capaciteit van een paar honderd man en enkele auto’s, die echter meestal lang niet vol zit. Als wij op een zonnige maandag eind maart de boot nemen, is het aantal toeristen op een paar handen te tellen. Het eiland is autoluw, alleen bewoners en werklieden kunnen een vergunning aanvragen om er met de auto of een busje heen te gaan.

We vonden in het wandelgidsje Charente-Maritime à pied van de FFRandonnée een mooie rondwandeling van een uur of twee en willen op die manier het kleine eiland verkennen. We nemen de boot van elf uur ‘s ochtends, en voor de laatste afvaart moeten we om vijf uur weer in het haventje van het eiland zijn. Dat betekent dat we ruim vijf uur de tijd hebben om het eiland te verkennen, en dat bleek een goede keus. Op die manier hadden we volop gelegenheid om de wandeling te maken, rustig te lunchen en ook nog het Napoléon-museum te bezoeken.

Wandeling

Tijdens de wandeling ontdek je als vanzelf de geschiedenis van het eiland. Zo komen we allereerst langs een buste van Napoléon. Île d’Aix was namelijk de laatste verblijfplaats van de voormalige keizer voordat hij op het eiland Sint-Helena voor de kust van Afrika in ballingschap moest. Hij verbleef drie dagen op Île d’Aix, en het huis waar hij sliep is tegenwoordig ingericht als klein museum. Je kunt er onder meer nog het bed bewonderen waarin de keizer geslapen heeft en je vind er allerlei voorwerpen en schilderijen die iets te maken hebben met Napoléon of zijn verblijf op het eiland.

Maar eerst wandelen we door de rechte straten van het dorp langs de kerk, die uit de elfde en twaalfde eeuw dateert. In die tijd was het eiland al bewoond, alhoewel de versterkingen pas veel later gebouwd werden. Vooral de crypte van de kerk is bijzonder, een van de vele mooie voorbeelden van de romaanse bouwkunst in de Charente-Maritime. Via de oude ophaalbrug lopen we richting de Anse du Saillant, met aan de zuidkant enkele bassins voor de oesterteelt. De grote baai van Saillant vormt een rustpunt voor talloze vogels, zoals tureluurs, kluten en wulpen. Aan de noordkant van de baai staat een van de weinige carrelets van Île d’Aix, de karakteristieke houten vissershuisjes op palen die je elders in de Charente-Maritime veel langs de kust ziet staan.

Bébé Plage

Wanneer we langs het strand verder naar het oosten wandelen, komen we bij de ruigere gedeeltes van Île d’Aix. De oostelijke helft van het eiland is bosrijk en aan de kust zijn metershoge kliffen met enkele verscholen baaitjes. Een daarvan is Bébé Plage, een met zonnig weer tropisch aandoend strandje. Voor je erover denkt om een duik in het water te nemen: zwemmen is hier verboden, vanwege de gevaarlijke rotsen in het water. De rotsen die je hier ziet zijn deels gevormd door de mens. Voor de bouw van het verderop gelegen Fort Boyard werden deze kliffen als steengroeve gebruikt.

Aan de noordkant van het eiland wordt de kust weer vlakker. We komen hier bij een serie van versterkingen uit de zeventiende en achttiende eeuw, de zogenoemde batteries. Al snel hebben we ook uitzicht op het iconische Fort Boyard, bekend vanwege de gelijknamige tv-serie. Deze werd begin negentiende eeuw gebouwd om de toegang tot Rochefort te beschermen, waar een van de belangrijkste arsenalen van Frankrijk gevestigd was.

Fort de la Rade

Verder zuidwaarts passeren we al snel weer het dorpje Île-d’Aix en komen we uiteindelijk bij het Fort de la Rade. Deze werd in 1704 door Vauban gebouwd, in 1757 door de Engelsen verwoest en vervolgens onder Napoléon weer gerestaureerd. Je kunt er helemaal omheen wandelen en hebt dan mooi zicht op de stevige muren en de omringende zee, ook wel de Pertuis d’Antioche genoemd. De omwandeling is toegankelijk via een vrij avontuurlijk bruggetje dat langs de stenen muur voert. In de oude gebouwen van het Fort de la Rade bevindt zich tegenwoordig een vakantiepark.

Nadat we het bochtje om het fort genomen hebben, komen we weer terug bij het startpunt van de wandeling, de haven van het eiland. We hebben nog tijd genoeg om even in het museum te gaan kijken. Omdat het tegenovergelegen musée africain, waar de kassa zich bevindt, verbouwd wordt en gesloten is, mogen we kosteloos naar binnen. Vooral als je in de geschiedenis van Napoléon geïnteresseerd bent is dit de moeite waard, anders kun je ook volstaan met een blik op het gebouw vanaf de buitenkant. We hadden gehoopt ook nog ergens op een terrasje te kunnen uitrusten van onze wandeling, maar helaas is er eind maart nog niets geopend. Iets om rekening mee te houden: eten en drinken kun je in het laagseizoen dus het beste allemaal zelf meenemen. In totaal hebben we ongeveer zeven kilometer gewandeld, waar je normaal gesproken ongeveer tweeënhalf uur over doet.