Wandelen aan de Côte d’Azur: Èze-sur-Mer naar Mont Bastide

De Côte d’Azur is meer dan alleen de jetset, zeiljachten en luxe villa’s. Je vindt er ook tal van leuke schilderachtige dorpjes en verstilde natuur. En daar hoef je helemaal niet ver voor te zoeken. Op een steenworp afstand van Nice ligt het dorpje Èze. Een toeristisch dorpje dat vooral ‘s zomers door veel mensen wordt bezocht. Maar ook in deze omgeving kun je van de rust en stilte genieten en tijdens het wandelen wegdromen bij alles wat je ziet. Ik maakte er een uitdagende wandeling, startend op het Nietsche-pad, met schitterende uitzichten over de kust en de zee. Met als bonus de ontdekking van de ruïnes van een tweeduizend jaar oud dorpje, boven op de Mont Bastide.

Slingerend langs de Côte d’Azur baant de trein zich een weg door het grillige landschap. Binnen een kwartier na ons vertrek uit station Nice Ville staan we al op het station aan het beginpunt van de wandelroute van vandaag, bij Èze-sur-Mer. Het weer is goed voor begin maart, ondanks dat we hopen dat de zon nog iets meer doorbreekt. Boven de zee is het onbewolkt, de wolken houden zich strikt aan de scheiding tussen water en land. Af en toe zet een zonnestraal het landschap in een warme mediterrane gloed.

Nietsche-pad

Vanaf zeeniveau is het 570 meter stijgen naar de top van de Mont Bastide. Dat betekent een wandeling van een kleine vier uur, waarbij we op hetzelfde punt, hier op het station, weer zullen uitkomen. Na het verlaten van het station vinden we al snel de bordjes naar boven. Voor ons liggen steile rotswanden, en boven ons vermoeden we Èze-Village, een dorpje bovenop een heuvel van 429 meter. We volgen allereerst het zogenaamde Nietsche-pad, dat ons middenin het dorp zal brengen. Deze naam dankt het pad aan de Duitse filosoof, die hier meermaals al mijmerend omhoog schijnt te hebben gelopen.

Dat mijmeren wordt ons soms wat lastig gemaakt door de steilte en de slechte staat van het pad, waardoor je goed voor je moet kijken om niet te struikelen over losliggende stenen. Heerlijk eigenlijk, want daardoor waan je je midden in de bergen. Bebouwing en bewoning is er ook al gauw niet meer, pas een driekwartier later komen we de eerste huisjes van het hoger gelegen Êze-Village tegen.

We nemen uitgebreid de tijd om even op adem te komen en lopen door de straatjes van het schilderachtige Èze. Alles is bijna tot in perfectie in oude staat gerestaureerd. Misschien wel iets té minutieus, want een beetje bouwvalligheid geeft die typische Provençaalse dorpjes toch ook vaak een zekere charme. Voor het perfecte uitzicht op Èze en de kust betalen we trouw de vier euro toegang (hoogseizoen zes euro) tot de Jardin Exotique, wat je het recht geeft om tot aan de ruïnes van het oude kasteel van Èze te lopen. Niet per se een must, wat mij betreft, zeker niet als je van plan bent om verder te wandelen. Maar tegelijk heb je er ook wel een erg indrukwekkend uitzicht op het dorp, zo tussen de cactussen en andere exotische planten.

Vervolgens is het tijd om verder te wandelen. We moeten nog zo’n 150 meter overbruggen naar de top van vandaag. En eerst een stukje omlaag, want het vervolg van de wandeling door de natuur begint na de pont du Diable, de brug die ten westen van Èze ligt. Daar gaat het eerst door een iets minder interessant stukje natuur, een helling met wat bomen en vooral uitzicht op de villa’s en hotels die boven Èze liggen. Maar al gauw slingert het pad links over het bergruggetje heen en krijgen we de Middellandse Zee weer in zicht. En dan breken ook eindelijk de zonnestralen fel door, zodat we het laatste deel van de wandeling in de stralen van de steeds lager hangende zon kunnen lopen.

Net voor de top van de Mont Bastide zien we rechts ineens de resten van stenen muurtjes en huisjes liggen. Ik had eerder al gelezen dat er vroeger een nederzetting was bovenop deze heuvel, en nu zien we daar het bewijs van. Rond ongeveer 200 voor Christus ontstond er hier waarschijnlijk een dorp, dat in elk geval tot iets voor het begin van de jaartelling bewoond was. De resten die je nu nog kunt zien dateren uit die tijd.

We zoeken een plekje in de zon, met uitzicht over de zee en de rotsachtige kust, tijd om even uit te rusten. Vanaf nu gaat het alleen nog maar omlaag, terug naar het stationnetje aan de zee. Het pad voert naar beneden richting Col d’Èze, en iets daarvoor sla je bij de weg linksaf naar het zuiden. Vanaf daar volgen we een steil slingerweggetje waarmee je in een klein uur weer in Èze-sur-Mer bent.

Meer weten over deze wandeling en de route? Neem dan een kijkje bij de route op Bergwandelroutes.nl.