Misschien wel de bekendste kaas uit de Pyreneeën komt er vandaan en draagt dezelfde naam: Bethmale, een vallei in het zuidwesten van de Ariège waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. De vallei bestaat uit een zestal dorpjes waar slechts een paar honderd mensen wonen. Die hebben echter een sterke eigen identiteit, wat zich bijvoorbeeld uit in een bloeiende folkloristische vereniging, Les Bethmalais. Maar er is nog iets waarvoor je terecht kunt in dit bijzondere dal, de schitterende natuur.
Zelf ook op reis naar de Vallée de Bethmale? Dan heb je misschien wat aan deze tips!
Het einde van de vallei, richting de Col de la Core, is een startpunt van mooie wandelingen door dit wat onbekendere deel van de Pyreneeën. Je zit hier in de streek Couserans, bekend van steden als Saint-Girons en Saint-Lizier. Een van de iconische bergtoppen hier is de Mont Valier. Die valt in een of twee dagen te beklimmen, maar dat past helaas niet in het programma dat we in deze streek willen volgen. Wat wel past is een wandeling naar een bijzonder bergmeertje, het Étang d’Ayès.
We nemen voor deze wandeling een smalle grindweg, die tot een kilometer of vijf met de auto begaanbaar is. Die weg begint bij het veel bekendere Lac de Bethmale, waar we na afloop van de wandeling nog even zullen gaan kijken. Wanneer we over het bospad rijden, komen we enkele parkeerplekken tegen van waar diverse rondwandelingen te maken zijn. We kiezen ervoor om de auto bij de een na laatste parkeermogelijkheid neer te zetten. Van hier lopen we een smal pad de bossen in, dat al snel vrij heftig gaat stijgen. We volgen het pad tot aan de Col d’Eliet, waar je boven de boomgrens uitkomt. Vandaar gaat het pad wat minder steil tot aan het meer dat nog ongeveer honderdtachtig meter hoger ligt.
Tijdens onze wandeling is het weer helaas niet al te best. Een dikke wolkenlaag trekt vanuit het dal omhoog richting de bergtoppen. Gelukkig valt er geen regen uit en ziet het er niet naar uit dat de wolken veranderen in onweerswolken. Ook met weinig zicht is het pad goed te onderscheiden en we hebben lichte hoop dat het weer richting het middaguur wat meer op zal klaren. Op foto’s hadden we gezien dat het Étang d’Ayès in de zonneschijn een bijzondere kleur heeft, waarin de omliggende rotsachtige hellingen prachtig weerspiegeld worden.
Wanneer we na een kleine anderhalf uur wandelen bij het meertje arriveren, lijkt het echter nog net zo bewolkt als eerder. Soms trekt de mist een beetje op, zodat we de overkant kunnen onderscheiden. Daar zien we al snel ook de koeien die we tot dan toe voornamelijk hoorden door de koeienbellen. Op een gegeven moment, na een half uurtje van de geheimzinnige sfeer te hebben genoten, wordt het heel even lichter en valt er zowaar een spoortje blauwe lucht te ontwaren. Heel even krijgen we een glimp van de kleurrijke omgeving waarin we ons bevinden. Maar dan trekt het wolkendek weer dicht en omhult de mist ons weer.
De terugweg lopen we via een klein keteldal (cirque), waarbij je na een steil stuk beneden uitkomt en daarbij een mooi uitzicht hebt op het bergbeekje dat vanuit het meer naar beneden stroomt. Om hier optimaler van te genieten zou ik aanbevelen om de route precies andersom te lopen dan wij hem gelopen hebben, omdat je dan juist door het keteldal omhoog loopt en net iets beter kunt genieten van het idyllische uitzicht.
Lac de Bethmale
Eenzelfde mysterieuze sfeer ontdekken we even later bij het wat populairdere Lac de Bethmale. Dit ligt naast de weg en is een geliefd oord voor vissers en minder avontuurlijk aangelegde vakantiegangers. Niet verwonderlijk, want het is een idyllisch plekje. Het water heeft een opvallend groene kleur, die nog versterkt wordt door de reflecties van de donkergroene bomen die op de oevers rondom het meer staan. Het is de moeite waard om even een ommetje rond het meer te maken en het vormt ook een leuke lunchplek. De route rondom het meer is ook met een rolstoel toegankelijk.
Volgens de legende zou hier ooit een heks gewoond hebben die het leven van de bewoners van de vallei zuur maakte. Op een dag trokken ze met z’n allen naar de heks op. Ze werd in de val gelokt maar sprong toen in het meer en zwoer dat ze nooit zou verdwijnen. Haar groenblauwe jurk bleef op de bodem van het meer liggen en geeft het water zo de kenmerkende kleur. De wetenschappelijke uitleg is wat minder poëtisch. In feite gaat het om een karstbron, waarbij het water vanaf de Mont Valier in talloze ondergrondse gangen gefilterd wordt en uiteindelijk in het meer naar boven komt en daardoor bijzonder helder is.
Wil je deze route ook wandelen? Je vindt de wandeling naar Étang d’Ayes op Bergwandelroutes.
Ja wij zijn Vlaams Belgische Frankrijk liefhebbers
Jammer dat ik dit nu pas ontdek, zijn ondertussen al 65+
Wij zoeken vooral toffe plekken om te overnachten, te verblijven in combinatie met wandelen fietsen en genieten. Prestaties hoeven niet maar genieten des te meer We houden vooral van rustige plekken en rustige mensen, drukte kan als het van korte duur is De marktjes de binnenpleintjes het ontwaken van dorp of stadje , de avondlijke sfeer dus gewoon rustig genieten. Ik hoop hier invulling van onze wensen dromen te vinden Vroeger waren we recreatieve fietsers en stonden onze vakanties vooral in het teken van fietsend genieten (niet presteren) Nu zoeken we meer roadtrips te combineren met wandelen of fietsen (elektrisch) in mooie omgevingen die iets te bieden hebben Ook hoop ik gezellige overnachtingsplaatsen te ontdekken, hotelletjes B&B’s en dergelijke.
De site geeft bij een eerste indruk wel vertrouwen in de kwaliteit en degelijkheid