Suisse normande: wandelen bij Roche d’Oëtre

Je hoeft niet naar de Alpen voor uitdagende wandelingen in schitterende natuur. Dat weet ik inmiddels uit eigen ervaring, door wandelingen in bijvoorbeeld de Dordognestreek, de Ardennen of de Auvergne. Maar ik ontdekte het opnieuw op een plek waar ik het niet direct verwacht had, gewoon in Normandië, op een uurtje rijden van de beroemde landingsstranden. Maak kennis met een stukje Zwitserland in Normandië!

Tussen de plaatsen Flers en Falaise ligt een uitgestrekt gebied met kronkelende rivierdalen, rotswanden en weidse uitzichten. De streek Suisse normande (Zwitsers Normandië) leent zich heel goed voor allerlei outdooractiviteiten, zoals wandelen en fietsen, kanoën, via ferrata en parapente. Toen ik van het bestaan van deze streek hoorde, twijfelde ik er dan ook niet over dat ik hier naar toe moest. Tijdens het lange Hemelvaartsweekend besloten we daarom hier een mooie wandeling te gaan maken. Een wandeling die naar meer smaakte, want één dag is eigenlijk lang niet genoeg voor deze mooie streek.

La Roche d’Oëtre

Een van de mooiste plekken in Suisse normande om te gaan wandelen is Roche d’Oëtre. Niemand weet echt zeker waar deze bijzondere naam vandaan komt, waarschijnlijk stamt ze uit een ver verleden en heeft het een relatie met de bijzondere geologische eigenschappen van de plek. Het is een van de plekken in Normandië met het grootste hoogteverschil. Van bovenop de kliffen van de Roche d’Oëtre loopt het steil naar beneden, om zo’n 118 meter lager uit te komen aan de oevers van het kleine riviertje de Rouvre, die hier een bijzondere kloof heeft uitgesleten.

Na een kleine driekwartier rijden vanaf onze comfortabele AirBnB (mét overheerlijk ontbijt met huisgemaakte broodjes en zoetigheden) in Vacognes-Neuilly ten zuidwesten van Caen arriveren we bovenaan de rots bij het bezoekerscentrum. De rit hiernaartoe voerde langs prachtige panorama’s en schilderachtige kronkelende weggetjes, een voorproefje van wat ons hier te wachten staat.

Wandelroutes

We ontdekken al snel de bordjes van de verschillende wandelingen die hier te maken zijn. In totaal zijn er vier wandelingen uitgezet, variërend in lengte en moeilijkheidsgraad.

Sentier des corniches: Een wandeling van 15 minuten met een lengte van 600 meter, zonder hoogteverschil. Deze voert langs het belvedère, met uitzicht over de vallei.
Sentier des gorges: Deze wandeling voert naar beneden, de diepte in naar het riviertje en vervolgens loop je een stuk stroomopwaarts om uiteindelijk weer naar boven te gaan en uit te komen bij het bezoekerscentrum. Je doet er ongeveer driekwartier over, met een lengte van 2,5 kilometer en een hoogteverschil van 120 meter.
Sentier des méandres: Dit pad gaat over dezelfde route naar beneden maar slaat beneden af naar rechts, zodat je stroomafwaarts loopt. Je volgt de bochten in de rivier, vandaar de naam. In totaal doe je hier twee uur over, met een hoogteverschil van 95 meter en een afstand van 6,5 kilometer.
Sentier du granite: Het langste pad is 9 kilometer lang en volgt deels het Sentier des gorges maar maakt een andere lus langs de Rouvre.

Sentier des méandres

Wij kozen ervoor om het Sentier des méandres te nemen. Dit afwisselende pad laat je in twee uur tijd de veelzijdigheid van de streek zien. De wandeling loopt direct vanaf het begin over een steil pad naar beneden, waar hier en daar houten treden zijn aangelegd. We gaan door een mooi bos met eikenbomen en komen na een kwartiertje bij het riviertje uit. Hier bevind je je meteen in een heel ander landschap. Het lijkt haast een jungle, veel groen gras en varens, en bomen die half over het riviertje hangen.

We slaan beneden rechtsaf en lopen langs de rivier verder. Na een tijdje wordt de begroeiing meer open en komen we langs enkele weilanden. We naderen het dorpje Rouvrou. Hier vind je nog traditionele huizen van eeuwen geleden, gebouwd in de typische granietsteen die niet ver van hier afgegraven werd.

Watermolens
In Rouvrou steken we de rivier over, waarna we rechtsaf slaan en het pad ons bijna een rondje laat lopen. De rivier maakt hier namelijk lus, het water heeft nog net geen rechtstreekse doorgang weten te vinden. Je komt nu op een leuk pad langs enkele oude watermolens. In de rivier zijn nog goed de overblijfselen van de kanaliseringen te zien. Vroeger heerste hier heel wat bedrijvigheid, nu is het een verstild plekje, ideaal voor een picknick. We volgen de lus en komen bijna op hetzelfde punt in het dorpje weer uit, waarna we langzaam weer omhoog lopen in de richting van het bezoekerscentrum. Maar niet voordat we nog langs een uitzichtpuntje komen vanwaar je weer een mooi uitzicht hebt over het dal van de Rouvre.

Praktisch

Het eerste pad, Sentier des corniches, is toegankelijk voor rolstoelen en kinderwagens. De paden zijn goed aangegeven met bordjes, paaltjes en kleurmarkeringen op rotsen en bomen. Het is aan te raden om wandelschoenen of sportschoenen met voldoende profiel te dragen. Het Sentier du granite is van eind september tot eind februari gesloten, vanwege de mogelijkheid van overstromingen en het jachtseizoen. De overige wandelroutes zijn het hele jaar door toegankelijk. Denk er bij de langere wandelingen aan om voldoende water en proviand mee te nemen.