Saorge, dorp tussen hemel en aarde

Village entre ciel et terre, zo staat Saorge ook wel bekend. En daar is geen woord gelogen bij, want het Middeleeuwse dorp ligt hoog op een berghelling, zo halverwege tussen de hemel en de aarde. Een verstild bergdorp waar je gerust een hele dag voor kunt uittrekken om alle hoekjes en gaatjes te ontdekken.

Het landschap doet hier haast wat Nepalees aan, met steile berghellingen en terrassen met kleine weides en akkertjes. De kleuren van Saorge lijken weg te vallen tegen de wat grauwe rotsen en begroeiing, knijp je je ogen samen dan zou je bijna niet zeggen dat hier een dorp ligt.

Toch zijn er opvallende gebouwen te bewonderen. Zo heb je er het zeventiende-eeuwse barokke klooster. Om hier te komen loop je het hele dorp door, bergopwaarts richting het zuidoosten. In het klooster kun je ontdekken hoe monniken er eeuwenlang geleefd hebben. Veel originele details zijn behouden gebleven. In de eetzaal vind je bijvoorbeeld schilderingen die nog nooit gerestaureerd zijn maar nog even kleurrijk en sprekend zijn als vier eeuwen eerder. Tegenwoordig verblijven in het klooster ‘s zomers auteurs die er in alle rust aan hun volgende meesterwerk kunnen schrijven.

Saorge mag dan verstild over komen, er wordt nog steeds volop geleefd. In het afgelegen bergdorp kom je een bonte verzameling inwoners tegen. Sommigen lijken afkomstig uit het hippietijdperk, anderen zijn vergroeid met de geschiedenis van het dorp, Engelse stemmen horen we ook. Een oude man van in de tachtig spreekt ons aan. ‘Ik woon hier al zo’n 45 jaar. Vroeger ben ik in Tibet geweest, en Afghanistan. Ze deden me een geweer om en vroegen of ik in het leger wilde dienen. Daarna hield ik hier in de bergen van Saorge een kudde schapen, 1.000 stuks! Tot ik een ongeluk kreeg en zes dagen lang hoog in de bergen lag. Toen ze me vonden was ik er slecht aan toe. Maar in het ziekenhuis heeft God me geroepen.’ Nu is de man lekenbroeder, en opent hij iedere morgen trouw de deuren van de kerk.

Het is geen dorpje waar je een vast programma hoeft te volgen, of je op moet laten nemen in een stroom toeristen die langs alle hoogtepunten wandelt. Saorge is een dorp dat je moet ervaren, waar je ook zomaar met een boekje op een muurtje in de zon kunt gaan zitten. Het laat zich eigenlijk niet beschrijven, de rust die op je daalt bij een bezoek aan dit dorp. Loop door het doolhof van straatjes, ontdek de monumenten, de kerk en de kapelletjes, de twee lavoirs, de vestingwerken, maar doe het vooral op je eigen tempo, en zoveel of zo weinig als je zelf wilt. Hier, op deze berghelling, lijkt de hemel soms even wat dichterbij dan de aarde.

Eten

Er zijn in Saorge weinig restaurants te vinden. Wij aten onze lunch bij Lou Pountin, een gezellig restaurant waar voornamelijk lokale gerechten op het menu staan. De sfeer is er gemoedelijk, de inrichting gezellig, en de bediening vriendelijk en gastvrij. En het eten eenvoudig maar heerlijk. Kruidig en geurig lamsvlees uit de Provence bijvoorbeeld, wat wil je nog meer?

Hoe kom je er?

De auto of bus (rijdt enkele keren per dag) zijn de eenvoudigste manieren om Saorge te bereiken. Saorge ligt eveneens aan de route van de Train des Merveilles, de spoorlijn van Nice naar Tende, en deelt een treinstation met het lager gelegen dorp Fontan. Het station ligt ongeveer halverwege. Dat betekent dat je vanaf het station nog moet lopen. Over de weg is dat zo’n twintig minuten, maar officieel mag je niet lopend door de smalle tunnel die je onderweg tegenkomt. We zagen het mensen wel doen, maar dat is op eigen risico. Via een alternatieve wandelroute doe je er een uur over, dus de snelste optie vanaf en naar het station is dan ook om een lift te proberen te regelen.