Corsica heeft veel indrukwekkende kusten, maar die aan de westkant van het eiland is misschien wel de mooiste. En er is een hele leuke route om deze kust te ontdekken. Slingerend langs prachtige baaien, indrukwekkende schiereilandjes en hoge rotskliffen brengt de weg je van het stadje Calvi in het noorden naar het in een baai verscholen Porto. Onderweg zijn er veel uitzichtspunten en genoeg redenen om steeds weer je fotocamera tevoorschijn te halen.
StreektipsZelf ook op vakantie naar Corsica? Misschien heb je wat aan deze tips!
Hoewel Corsica geen supergroot eiland is, ben je met de auto al snel aardig wat tijd kwijt om van a naar b te komen. De wegen zijn smal en kronkelig, er lopen geregeld koeien, varkens en geiten los over de weg en het kan ook nog wel eens gebeuren dat je achter een camper terecht komt. Van dat laatste hadden wij gelukkig weinig last, want toen ik er was, net voor de herfstvakantie, was het heel erg rustig op de Corsicaanse wegen.
Omdat het wat regenachtig was, hadden we voor vandaag geen wandeling op het programma gezet. Na ‘s ochtends de Balagnestreek in Noord-Corsica met de auto te hebben verkend en het leuke dorpje Sant’Antonino te hebben bekeken, reden we via Calvi terug naar het vakantiehuisje in Casamaccioli, in het midden van Corsica. Een autorit van zo’n drie tot vier uur, die het leukst is om aan het eind van de middag te rijden, omdat je dan met een beetje geluk een supermooie zonsondergang kunt bewonderen.
Galéria
Wanneer je in Calvi de D81B richting het zuidwesten neemt, kom je al snel langs het schiereiland Revellata, voor een eerste fotomomentje. Op dit schiereiland werd in 1838 voor het eerst een vuurtoren neergezet en nog steeds dient het als baken voor de scheepvaart. Je kunt er met de auto op, maar dat gaat dan wel over een hobbelig zandpad. Op Revellata vind je een hotel en bar, en enkele privéwoningen. Ook zijn er wandelroutes om het schiereiland te verkennen. Maar dat is voor een andere keer, nu rijden we verder zuidwaarts. De kust wordt snel rotsachtiger en verlatener. Dorpjes zijn er hier amper, enkel wat verspreid staande huizen. De ergste regenwolken worden intussen ook steeds meer het binnenland in geblazen, waardoor de kust een nog dramatischer uiterlijk krijgt. Dat dramatische effect is het mooist wanneer we de bocht om komen rijden bij het dorp Galéria, dat in een baai genesteld ligt.
Bocca di Palmarella
Vervolgens buigt de weg meer het binnenland in voor het laatste deel van deze roadtrip. We slaan de D81 in die langs het mooie natuurgebied Scandola voert. De ondergaande zon laat de wolken in het binnenland nog mooier uitkomen, en af en toe piept een flauwe regenboog tevoorschijn. Corsica is een eiland van kleuren en contrasten, en die laten zich hier op hun mooist zien. Slingerend door de bergen bereiken we uiteindelijk de Bocca di Palmarella, een bergpas. Een van de vele stopplekken op de route, maar de mooiste van allemaal. Je overziet hier namelijk de baai van Girolata vanaf ruim 400 meter hoogte. En wat helemaal fantastisch is, we bereiken de pas precies als de zon op het punt staat onder te gaan.
De Palmarella-pas is een prachtige plek om te oefenen op het maken van foto’s van zonsondergangen. Ik blijf klikken met mijn camera, en moet mezelf af en toe aanspreken om niet alleen door de lens van de camera te kijken… maar zelf ook te genieten van al het moois dat de schepping hier te bieden heeft. Blauw, geel, rood, groen, de kleuren van het panorama vermengen zich steeds meer, hoe lager de zon komt te staan. En met dat de contrasten vervagen en de dag voorbijglijdt, rest me enkel nog de herinnering aan dit schouwspel én natuurlijk de foto’s. Mooier dan dit krijg je het bijna niet. Een schitterende afsluiter van een rondrit over misschien wel het mooiste deel van Corsica.
