De Queyras zit vol prachtige uitzichtpunten. Zo ontdekten we er tijdens ons verblijf in deze streek in de Franse Alpen een bergmeer waarin de omliggende bergen en bomen mooi worden weerspiegeld, het Lac Miroir. Als je op een hoog punt in de Queyras komt, zie je de Mont Viso overal bovenuit steken. Deze berg ligt net in Italië, waar hij Monviso heet, maar aan de Franse kant bij Ristolas ligt een verlaten vallei vanwaar je een van de mooiste uitzichten van de Queyras hebt. Met een relatief korte wandeling kom je op het Belvédère du Mont Viso, waar de berg in alle glorie voor je ligt. Het is een ongerept gebied, waar desondanks al sinds lange tijd wegen en paden naartoe voeren.
StreektipsZelf wandelen in de Queyras? Misschien heb je dan wat aan deze tips!
Ooit, net voor de opkomst van het massatoerisme, was dit een punt waar je zelfs helemaal met de auto kon komen. Een vervallen parkeerplaats voor een vijftigtal auto’s herinnert nog aan die tijd. De route om hier te komen voert over een hobbelige weg, aangelegd in 1931, waar op sommige stukken het asfalt inmiddels is weggeslagen. In 1990 werd deze weg officieel afgesloten voor verkeer omdat het onderhoud te duur werd, alleen natuurbeheerders, de plaatselijke boer en beheerders van de berghut verderop mogen nu de weg nog gebruiken. Het hele bovenste dal van de Guil, vanaf de parkeerplaats onderaan, is inmiddels sinds enkele decennia ook een beschermd natuurreservaat. En dat is maar goed ook, want je zit hier in een mooi maar kwetsbaar gebied, met diersoorten als alpensneeuwhoen, korhoen, sneeuwhaas en de alleen in dit gebied voorkomende Lanza’s alpenlandsalamander.
Oudste tunnel van de Alpen
Om bij de start van onze wandeling te komen, nemen we vanaf Abriès de weg verder het dal van de Guil in. Kort na het pittoreske Ristolas stopt het asfalt en is het nog een paar kilometer verder rijden over een hobbelige grindweg. Bij een verzameling rotsen die lang geleden naar beneden zijn komen rollen, La Roche Écroulée, bevindt zich een grote parkeerplaats. Voor het eerste deel van de wandeling naar het uitzichtpunt zijn er twee mogelijke routes naar het uitzichtpunt, zodat je een rondje kunt lopen. We kiezen ervoor om via het Petit Belvédère te beginnen. Dat is nog geen kilometer lopen, waarbij je het eerste gedeelte via een sentier écologique gaat, een ontdekkingspad met wat informatiebordjes over de natuur hier. Al snel bereiken we het eerste uitzichtpunt en laat de iconische, witbesneeuwde top van de Mont Viso zich zien. Na een paar honderd meter komen we uit op de originele asfaltweg en die volgen we verder in de richting van het Grand Belvédère. Steeds vaker komt de mooie bergtop in beeld en bij het Grand Belvédère aangekomen, na een kleine vijf kilometer wandelen, hebben we onbelemmerd uitzicht op de hele berg. Het dal van de Haut-Guil vormt een puntje van Frankrijk in Italië, rondom ons kijken we dus bijna alle kanten naar Italië. Net over de hellingen links van ons, op de flanken van de Mont Viso, ontspringt de Po, de bekendste rivier van Italië. Je zit hier eigenlijk ook al bijna aan de rand van de Alpen, vanaf hier is het hemelsbreed maar een kilometer of vijftien naar de Povlakte.
In vroeger tijden was dit een bekende doorgangsroute naar Italië, via de aan de oostkant gelegen Col de Traversette. Volgens sommigen maakte Hannibal via deze bergpas zijn oversteek naar Italië. Er werd hier in de middeleeuwen bovendien veel in zout gehandeld en de route was voor de markies die hier de baas was zo belangrijk dat hij in 1478 besloot een tunnel te maken, hoog in de bergen, om de doorgang te vergemakkelijken. Die tunnel uit de renaissancetijd ligt er nog steeds en is voorzien van informatieborden. Je bereikt het via het wandelpad dat vanaf het uitzichtpunt verder de bergen in leidt. Een afslag van het pad gaat naar de Refuge du Viso, die we verderop zien liggen. Maar omdat het inmiddels herfst is en de hut gesloten is, keren we terug op onze schreden en dalen we langs de kabbelende Guil af naar de auto, een beetje mijmerend over vroeger tijden toen je hier nog met de auto heen kon, en nog vroegere tijden, toen hier tientallen muilezels af en aan liepen. Niet alles was vroeger beter, bewijst dit maar weer. In zo’n ongerept dal hebben auto’s in elk geval niets te zoeken.
Meer weten over deze wandelroute? Kijk dan eens op Bergwandelroutes.nl.
