Marville
Grand-EstMeuse

Marville, mediterraan dorpje in Noord-Frankrijk

Voor zuiderse sferen hoef je helemaal niet zo ver te rijden. Op de terugweg vanuit de Vanoise ontdekten we een charmant dorpje met een interessante geschiedenis en een Zuid-Franse uitstraling, dicht tegen de grens met België. Het dorp zit boordevol verborgen schatten uit vroeger tijden.

Het is aan het begin van de avond als we Marville komen binnenrijden. Omdat we geen zin hadden om midden in de nacht thuis te komen, besloten we halverwege de terugreis vanuit de Franse Alpen om ergens te overnachten. Voorwaarde was wel dat het niet een of ander Formule-1-hotel langs de snelweg zou zijn, anders kun je immers net zo goed doorrijden. Plots stuitte ik op de vermelding van Auberge de Marville, gelegen aan een idyllisch ogend pleintje. Zowel het hotel, restaurant als het dorp kregen voornamelijk lovende recensies, dus net voor Nancy bogen we van de snelweg af en doken we het glooiende heuvelland van Lotharingen in, op weg naar nieuwe ontdekkingen.

Spaanse renaissance

In de late middeleeuwen was Marville een belangrijke plaats in de streek. Er verscheen een kasteel en diverse verdedigingswerken om de kleine stad te beschermen. Anders dan het grootste deel van Frankrijk, kwamen Marville en de omliggende dorpen in de vijftiende eeuw in handen van Keizer Karel V, die heerser was over onder andere de Lage Landen en Spanje. Juist in die tijd begon de grote bloei van het stadje, waaraan het nu nog steeds een aantal fraaie overblijfselen dankt. Het meest in het oog springend zijn de vele statige huizen in Renaissance-stijl, van grofweg de periode 1500 tot 1700. Uniek in Frankrijk, want elders in het land was de Franse Renaissancestijl heersend. Misschien dat Marville daardoor ook zo’n zuidelijke uitstraling heeft gekregen in de loop der tijd.

Want op het moment dat we het centrale plein oprijden waar ook het hotel gevestigd is, moet ik toch echt even denken aan de talloze Zuid-Franse dorpjes die ik tot nu toe bezocht heb. En die associatie wordt nog sterker als we vanaf het plein naar de annex van het hotel lopen, een straatje verderop. We komen langs een oeroude façade met monumentale deurposten en zien de resten van een benedictijner klooster uit de zestiende eeuw, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog helaas grotendeels verwoest werd. En net als in andere pittoreske dorpjes in Frankrijk ontbreekt hier ook het fotogenieke pleintje met een fonteintje niet.

De volgende dag lopen we, gewapend met een gidsje dat we bij de auberge krijgen, ook nog een uitgebreider rondje door het dorp. De imposante Sint-Nicolaaskerk dateert deels uit de dertiende eeuw en heeft onder meer bijzondere schilderingen, een vijftiende eeuws orgelbalkon, zestiende-eeuwse kapelletjes en andere bijzondere overblijfselen uit die tijd.

Verderop in het dorp kom je nog meer pareltjes tegen. Zoals het Maison du Chevalier Michel uit 1520 met een schitterende gebeeldhouwde loggia (loop even om de hoek om het te zien), of verderop, een verblijf van de monniken van Orval uit 1518, een oude stadspoort, en vele subtiel gedecoreerde gevels, met bijvoorbeeld Dorische, Ionische en Korinthische pilaren.

Begraafplaats

Ben je in het dorp zelf uitgekeken, dan is het de moeite waard om ook nog even naar de begraafplaats net buiten het dorp te gaan kijken. Je kunt deze lopend in 10 minuutjes bereiken, of er met de auto heenrijden. De begraafplaats ligt op een plek waar al minstens sinds de middeleeuwen lichamen worden begraven.

Het terrein bestaat uit een moderne begraafplaats en de oudere gedeeltes. Interessant zijn onder meer de aanwezigheid van het oude maison du gardien, met enkele bijzondere bas-reliëfs, de overblijfselen van het leprozenhuis, diverse grafmonumenten uit de vijftiende eeuw, de église Saint-Hilaire, op een plek waar volgens de legende de Romeinen een tempel gewijd aan Mars hadden neergezet. En het meest bekend aan de begraafplaats van Marville is het ossuarium, waar eind negentiende eeuw zo’n 40.000 beenderen door de toenmalige bewaker zijn neergelegd. Op het moment dat ik op de begraafplaats ben zijn ze overigens allemaal weggehaald uit het huisje, als gevolg van restauratiewerkzaamheden. Wellicht dat ze in de toekomst weer terug worden geplaatst.

Opvallend zijn ook de tientallen Canadese graven. Op een steenworp afstand van het dorp ligt een oude luchtmachtbasis van de Canadezen, die van 1953 tot 1967 in gebruik was. Hier waren ruim duizend militairen gelegerd, waarvan het grootste deel met hun gezinnen in het nabijgelegen Longuyon woonden. In 2003 werd een gedenksteen onthuld ter ere van alle Canadezen die hier overleden zijn.

Zelf verblijven?

Marville is een leuke bestemming voor een weekendje weg of als tussenstop onderweg. De Auberge de Marville vond ik echt een aanrader, prima kamers tegen betaalbare prijzen. Ook het menu van het bijbehorende restaurant – met gezellig terras aan het plein – is uitgebreid, met lokale producten, en wordt heerlijk bereid. De eigenaresse, zelf historica, vertelt je graag meer over het dorp en organiseert ook geregeld rondleidingen. Bij het gemeentehuis is verder een klein toerismebureau gevestigd waar je informatie over het dorp en de streek Gaume kunt krijgen.

Gratis ebook over Frankrijk

ABONNEER OP DE NIEUWSBRIEF MET FRANKRIJKTIPS EN ONTVANG EEN GRATIS EBOOK

  1. Marina de Groene zegt:

    We zijn er wel in de buurt geweest, maar het dorpje zelf niet. Wij gaan met de camper trekken en dan tijdens ons verblijf gaan we fietsen. We fietsen het liefst langs kanalen en rivieren en die zijn er tig in Frankrijk.

  2. Ans van der Borst zegt:

    Jaren geleden waren we in Marville en we kwamen om van verbazing. Zoveel moois lag te vervallen. De panden waren hier en daar bewoond en de rest was een bouwval.
    Het plaatsje maakte wel indruk en daarom zijn we later nog eens teruggegaan. Ik moet zeggen er was veel opgeknapt en opgebouwd. Gelukkig was de sfeer niet aangetast. Marville is uniek maar nu niet met zijn allen de plaats onveilig maken. Zou zonde zijn als het toerisme het zou verknoeien daar.

  3. Desiree Gottschalk-Dimmendaal zegt:

    In de zomer van 2018 waren wij op weg naar Isle-sur-la-Sorque en hebben wij van te voren overnacht in de Auberge in Marville. De eigenaresse heb ik later verteld dat wij vanwege jullie verhaal in Frankrijkpuur hier terecht zijn gekomen. Ze vond het zo leuk dit te horen. Wij hebben daar goed gegeten; daarna het dorp een bezoek gebracht. Kortom, wij komen zeker terug in Marville.

Geef je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Misschien vind je dit ook interessant