Op zoek naar een idyllisch plekje op Corsica? Dan mag je de wandeling naar het Lac de Nino niet missen. Dit meer ligt in een breed, groen keteldal hoog in de bergen, omringd door de grillig gevormde rotsachtige pieken van het Corsicaanse binnenland. De vredige sfeer die er heerst wordt nog versterkt door de koeien en paarden die op de geelgroene oevers van het meer grazen.
Zelf ook wandelen op Corsica? Misschien heb je dan wat aan deze tips!
Het bergmeer Nino is de bron van de rivier Tavignano, die via Corte richting de Tyrreense Zee aan de oostkant van Corsica stroomt. Hoewel het vrij diep in de bergen van Corsica ligt, is het een populaire bestemming onder wandelaars. De GR20 loopt er vlak langs, en bovendien is het bekend om een natuurfenomeen: de zogenaamde pozzines rondom het meer. Dit zijn een soort kleine vennetjes in een graslandschap die met elkaar verbonden zijn door kanaaltjes, uitgesleten door smeltende sneeuw. Je kunt het meer op enkele manieren bereiken. Naast de GR20 is er ook een direct pad vanaf de weg, de D84, naar het meer toe. En dat pad neem ik vandaag, op mijn wandeling naar het Lac de Nino.
Bij het begin van de wandeling naar het meer is het nog moeilijk voor te stellen welk landschap je boven te wachten staat. De route voert allereerst door een dennenbos, over een langzaam stijgend en goed aangegeven pad. In totaal is het ongeveer 700 meter stijgen naar het hoogste punt, maar het zwaartepunt wat hoogtemeters betreft ligt op het laatste deel. Verderop in het bos moet je al iets meer je best doen om de route te volgen, want daar is het pad regelmatig iets minder goed te zien. Gelukkig zijn er tal van herkenningspunten, waarvan een met stenen volgestopte boomstronk misschien wel het meest bijzonder is. Overal langs de route zijn trouwens kunstwerkjes van boomstammen en stenen te zien die wandelaars in de loop der tijd hebben achtergelaten.
Koeien en paarden
Na de Bergeries de Colga wordt het pad lastiger. Niet per se voor Corsicaanse begrippen, want ik weet inmiddels dat er op Corsica heel veel wandelingen zijn waarbij je af en toe de handen moet gebruiken om over stenen en rotsen te klimmen. De gemiddelde wandeling op Corsica is niet hetzelfde als de gemiddelde wandeling in de Alpen, zoveel is me wel duidelijk. Ruim twee uur na het begin van de wandeling staan we boven op de Bocca a Stazzona.
Hoewel het een bewolkte dag is, kijk ik mijn ogen uit. Voor me slingert een klein riviertje zich door een geelgroen landschap, bezaaid met kleine waterplasjes, en verderop een ronde, zilverblauwe ronde schijf, het Lac de Nino. Links daarvan zie ik koeien grazen, en achter het meer kleine stipjes, de semi-vrije paarden die hier buiten de winters om verblijven. We dalen af naar het meer in de dalkom, maar moeten na wat foto’s te hebben gemaakt snel weer verder. Uit het dichte wolkendek begint steeds harder een gestage regen te vallen, het is koud, niet echt de beste omstandigheden om lang van het uitzicht te genieten.
Meer weten over deze wandeling en de route? Neem dan een kijkje bij de route op Bergwandelroutes.nl.
Vond je dit een handig en interessant artikel? Bewaar het dan op je Pinterest!