Er zijn veel bijzondere dorpjes in de Ardèche te vinden. Vaak met een eeuwenlange geschiedenis, opvallende inwoners en monumentale gebouwen. Wat dat betreft is Labeaume misschien wel een beetje een vreemde eend in de bijt: het heeft geen monumenten die er bovenuit springen, er is uitermate weinig bekend over de geschiedenis van het dorp en het dorp heeft geen illustere inwoners gehad. Toch is Labeaume een dorpje dat je moet bezoeken wanneer je in de streek bent.
StreektipsWil je zelf ook op reis naar de Ardèche? Misschien heb je dan wat aan deze tips!
Het weinige dat we van Labeaume weten, is dat het in elk geval wel heel oud is. In de kerk, die in de negentiende eeuw werd verbouwd, is nog een steen te vinden met een inscriptie uit de veertiende eeuw. En de eerste vermelding van het dorp duikt op in geschriften uit de dertiende eeuw.
Prehistorie
Maar Labeaume heeft nog veel oudere wortels. Want in de directe omgeving, aan de overkant van de rivier, zijn maar liefst minstens 140 prehistorische grafmonumenten teruggevonden. Al zo’n 4.000 tot 4.500 jaar geleden zouden hier mensen hebben gewoond. Een wandelroute, die begint bij de brug over de rivier, voert door het landschap dat bezaaid ligt met deze oeroude stenen, dolmens genoemd.
Nauwe straatjes
Tijdens mijn verblijf in de Ardèche, ontkom ik er niet aan om enkele van de villages de caractère te bezoeken. Eerder deze middag heb ik al Balazuc verkend, nu is het tijd voor Labeaume.
Het dorp ligt aan de rivier de Baume, dat even verderop in de Ardèche stroomt. In de bocht van die rivier vind je een grote parkeerplaats om de auto achter te laten. Ik had me vooraf niet echt verdiept in het dorp, veel fijner vind ik het om de sfeer te proeven en zomaar wat rond te lopen. En Labeaume is zo’n dorp waar dat prima kan, omdat het geen grote publiekstrekkers heeft.
Bij het binnenlopen van het dorp stuit je meteen op de plaatselijke Bistrot de Pays, met een uitnodigend terras aan het plein waar ook de kerk te vinden is. Dat onthoud ik voor later, eerst maar eens het dorp verder bekijken. Ik duik een van de nauwe steegjes in, en kom al snel uit bij een groot plein met gigantische platanen. Verderop kabbelt het riviertje, aan de overkant van de brug loopt een wandelpad de rotsachtige heuvels in, richting de prehistorische dolmens.
Ik neem een willekeurig straatje, dat tussen de natuurstenen huisjes omhoog kronkelt. Het brengt me hoger en hoger, tot ik een mooi uitzicht heb over de huizen van Labeaume en het daarachter gelegen landschap. Ik sluit de dag af met een biertje op het terras aan het centrale pleintje, mijmerend over de mensen die hier geleefd hebben. En nog steeds leven, want hoe rustig het er ook is, overal zijn wel geluiden van leven te horen. Iemand die vanuit het raam van zijn huis een praatje met een voorbijganger maakt, een oude man die, wijzend naar m’n camera, tegen me zegt dat het zo mooi is hier dat ik wel bezig kan blijven met foto’s maken, een hippiestel dat naast me op het terras neerploft… Het leven is hier goed, in het licht van de ondergaande zon.
Vond je dit een handig en interessant artikel? Bewaar het dan op je Pinterest!
Een prachtig dorpje…wij waren er afgelopen zomer….mooi omschreven!!!
Helaas niet voor campers toegankelijk, de overnachting op park4night klopt niet (meer).
Vergeet de omschrijving, een rustig dorpje. Voor 10.30 uur is er nog een parkeerplaats te krijgen. Daarna niet meer. Een prachtig dorpje is het zeker. We bezoeken het een aantal keren per jaar.
Hoi IJme, het geldt voor vrijwel elk pittoresk dorp in Frankrijk (en helemaal in de toeristische streken) dat je er gedurende half juli tot half augustus over de koppen kunt lopen. Alleen de echte publiekstrekkers blijven het hele jaar druk. Ik was in oktober in Labeaume, en toen was het er heerlijk rustig. Dit soort dorpen in Frankrijk hebben wat dat betreft een beetje een gebruiksaanwijzing, wanneer je ze het beste kunt bezoeken.