Genesteld tegen een rotswand langs de Dordogne, ligt een exotisch stukje Frankrijk. Het dorp La Roque-Gageac heeft, door haar zuidwaartse ligging, een bijna mediterraan klimaat. Als we aan komen rijden, zien we al van afstand de witte en okerkleurige gevels van het dorp in een langwerpig lint langs de oever van de rivier liggen, met daartussen palm-, bananen- en vijgenbomen, agave, cactussen en bamboe. Heerlijk om een ochtendje doorheen te wandelen!
StreektipsDe omgeving van La Roque-Gageac ontdekken? Misschien heb je wat aan deze tips!
Net als voor veel andere bestemmingen in de Dordogne geldt: kom vroeg, om de grote toeristenstromen voor te zijn. Wij doen het dorp aan tijdens onze rondrit op een ochtend in mei, en gelukkig valt het dan nog mee met de drukte. Vanaf de parkeerplaats aan de rand van het dorp slenteren we via de rivier langs de oude huisjes, tot we bij een steil straatje naast het Hôtel Belle Étoile komen. Hier lopen we omhoog tot we een exotische tuin bereiken, die bijna over de halve breedte van het dorp loopt.
Verborgen oase
De tuinen van Roque-Gageac zijn het werk van Gérard Dorin, naar wie ook een straatje in het dorp is vernoemd. Dertig jaar werkte hij hier aan een oase van groen, tot zijn dood in december 2014. Tussen de kleine huisjes en tegen de rotswand groeien de meest exotische planten, die Dorin vanuit allerlei plaatsen ter wereld hierheen bracht.
Als we verder lopen, stuiten we tussen de sinaasappelbomen, oleanders en hibiscus op Lou Castelou, een winkel met lokale producten. Je ziet hier vooral veel producten waarin walnoten zijn verwerkt, die in de boomgaarden rondom het dorp groeien.
Een fles walnotenwijn rijker slenteren we door de steegjes en smalle straatjes van het stadje, langs het kerkje in laatromaanse stijl en het Maison de Tarde met haar ronde toren. Tussen de huizen door zien we af en toe de Dordogne glinsteren. Op een mooie dag als deze zijn veel mensen aan het kanoën of ze genieten van een boottocht op één van de traditionele ‘gabarres’, die je in een uurtje langs vijf kastelen in de Vallée de la Dordogne brengen.
De rotsen, bescherming en gevaar
Vergeet, als je in La Roque-Gageac bent, niet omhoog te kijken. Daar vind je een fort in de rots, gebouwd in de 12e eeuw. De inwoners van het dorp gebruikten dit fort om in te schuilen in perioden van dreiging, tot het fort in de 18e eeuw werd ontmanteld. De ruïnes van het fort zijn jammer genoeg niet toegankelijk voor publiek.
Helaas bood de rots waarin het fort is gebouwd niet alleen maar bescherming. De oudere ‘Laraquois’, zoals de inwoners van het dorp genoemd worden, zullen zich allemaal het rampjaar 1957 herinneren. Toen brak er een stuk van de kliffen af dat zes huizen verwoestte en drie mensen het leven benam. In het dorp vind je nog borden met informatie die hierover vertellen. De plek waar eerder de huizen stonden, is nu een braakliggend terrein. Enkel een gedenksteen herinnert nog aan deze dag.
Uitzicht richting Castelnaud. Op de rivier vaart een traditionele ‘gabarre’, een platbodem die vroeger werd gebruikt voor goederenvervoer over de Dordogne.
