Waarom de Provence zo tot de verbeelding spreekt is een vraag die veel mensen verschillend zullen beantwoorden. Zijn het de pittoreske dorpjes, verscholen tussen dennenbossen en olijfbomen, de uitgestrekte plateaus, doorkruist door valleien, de garrigue – de typische begroeiing van bosjes thijm, venkel, lavendel en ander kruid? Of trekt de streek zo vanwege het zachte klimaat, de traditionele keuken, de vele Romeinse overblijfselen, of de oranje kleurschakeringen, veroorzaakt door de roodbruine aarde, de blanke kalkstenen rotsen en de gloed van de ondergaande zon? Feit is dat de Provence niet enkel toeristen aantrekt. Ook regisseurs weten wel weg met deze streek. Welke films die zich in de Provence afspelen mag je zeker niet missen?
La gloire de mon père en Le château de ma mère
De Franse schrijver Marcel Pagnol (1895-1974) had zijn thuishaven in de Provence. Hij werd geboren in Aubagne en groeide op in en rond Marseille. Toen hij een jaar of tien was huurde zijn familie een huisje in het kleine dorp La Treille. Over de avonturen die hij daar beleefde en zijn weg naar de volwassenheid schreef hij zijn boek Souvenirs d’enfance. Regisseur Yves Robert maakte van de eerste twee delen een tweeluik. De twee films geven een prachtig beeld van het leven in de Provençaalse heuvels.
Jean de Florette en Manon des Sources
Na het schrijven van zijn autobiografische boeken, begon Marcel Pagnol aan Jean de Florette en Manon des Sources, gebundeld onder de noemer L’eau des collines. Hierin beschrijft hij het leven in een klein Provençaals dorp, vergelijkbaar met het dorp waar hij als kind vaak kwam. Een buitenstaander komt na de erfenis van een boerderij en een lap grond naar het dorp om fortuin te maken met de verbouw van gewassen en het fokken van konijnen. De bochel Jean laat het leven bij een noodlottig ongeval tijdens de zoektocht naar water, en in het tweede deel komt zijn dochter wraak nemen op de dorpelingen die ze verantwoordelijk houdt voor de dood van haar vader. De films van Claude Berri zijn magistrale verfilmingen en wanneer je ze gezien hebt begrijp je weer iets meer van die liefde van zo velen voor de Provence.
Le hussard sur le toit
Een andere schrijver die veel met de Provence had was Jean Giono (1895-1970). Anders dan de lieflijke en idyllische schilderingen van zijn tijdgenoot Pagnol, beschreef Giono de streek als woest en destructief, waarbij hij de nadruk legde op de reinigende kracht van de natuur. Le hussard sur le toit maakt deel uit van vier romans over een Italiaanse ruiter in de 19e eeuw. Regisseur Jean-Paul Rappeneau, vooral bekend vanwege zijn succesfilm Cyrano de Bergerac, verfilmde de serie boeken in samenwerking met de gelauwerde (script)schrijver Jean-Claude Carrière. De avonturenfilm valt vooral op door de mooie beelden van het landschap en de goed verzorgde kostuums en aankleding.
Le fils de l’épicier
Filmmaker Eric Guirado maakte met Le fils de l’épicier een eerlijke film over een verdwijnend verschijnsel op het Franse platteland, de rijdende kruidenier. De regisseur sprak voorafgaand aan het maken van de film uitgebreid met bewoners voor wie de kruidenier soms het enige aanspreekpunt van de dag of zelfs week was. Centraal in het verhaal staat de relatie tussen vader en zoon. Wanneer de vader een hartaanval krijgt moet hij stoppen met zijn kruidenierswinkel. Aan zoon Antoine de taak om te kiezen of en hoe lang hij de zaak van zijn vader wil blijven voortzetten. Le fils de l’épicier biedt een intrigerende close-up van de dagelijkse gang van zaken als Antoine zijn rondjes over het platteland rijdt.
A good year
In het voornamelijk uit actiefilms bestaande oeuvre van regisseur Ridley Scott is de romantische komedie A good year een beetje een buitenbeentje. Acteur Russel Crow, die we nog kennen uit Scotts Gladiator, speelt in deze film de succesvolle financiële expert Max Skinner, die met tegenzin het hectische Londen verlaat wanneer hij te horen krijgt dat hij een wijngaard in Frankrijk heeft geërfd. Zijn doel is om alles snel te verkopen, maar eenmaal in Frankrijk aangekomen krijgt alles een andere wending. A good year haalt niet het niveau van een film als Gladiator, maar weet wel te boeien door de fantastische beelden en de luchtige blik op het leven in de Provence.
