De Causse du Larzac richting de Cevennen.
AveyronOccitanie

Ontdekkingstocht over de ruige Causse du Larzac

Schapen, pastis, ruige natuur én een bijzondere saamhorigheid, die vind je op de Causse du Larzac in de Aveyron. Ik maakte een wandeling door dit gebied en kwam er meer te weten over de mensen die er wonen en de roerige recente geschiedenis.

Een wildwest-sfeer, dat is wat ik voel wanneer ik om me heen kijk over de Causse du Larzac. Droge prairies die begraasd worden door kuddes schapen, met hier en daar wat lage bossen, af en toe een dorpje of gehucht dat het landschap onderbreekt. De volksaard is er ook naar, vrij en onafhankelijk. Toen in de jaren tachtig het plan werd opgenomen om het militaire kamp bij La Cavalerie flink te vergroten, kwamen de boeren in opstand. Die strijd staat nu bekend als de Lutte du Larzac. Ze wisten zoveel mensen te mobiliseren dat het plan uiteindelijk de papiermand in verdween. Maar niet nadat er door de overheid al grote stukken land waren aangekocht. Die bleef dus zitten met grondgebied waar ze niets meer mee konden.

Stichting

Een speciale stichting werd in het leven geroepen om te zorgen voor het beheer van de gronden. Elke boer die op de grond van de overheid leeft is niet zelf de eigenaar, maar pacht de grond en de gebouwen van de stichting. Wanneer hij met pensioen wil, moet hij verhuizen en komen de boerderij en de grond vrij voor nieuwe mensen. Dat lijkt misschien hard, maar het zorgt voor een zekere verbondenheid onder de mensen. Niets is hier echt van jezelf, en dus is alles van iedereen. De mensen kennen elkaar hier dan ook, en niemand is te beroerd om voor de ander de handen uit de mouwen te steken.

Pastis des Homs

Ik wandel met Marie, mijn gids, vanaf het gehucht Montredon over een landweggetje de velden in terwijl ze me bijpraat over de geschiedenis van de streek. Omdat veel van de oorspronkelijke boeren inmiddels verdwenen zijn, is er ruimte voor nieuwe initiatieven. Een stel dat midden tijdens de strijd hier arriveerde, begon enkele tientallen jaren geleden met het telen van kruiden en planten voor onder meer thee en sterkedranken. Na een uurtje wandelen komen we op deze boerderij, die inmiddels is voortgezet door het jonge koppel Marion en Romain, die een kleine tien jaar geleden afstudeerden aan de landbouwhogeschool.

Onder meer hun ‘Pastis des Homs‘ is verkrijgbaar in heel wat landen. Marion leidt me rond op de boerderij en vertelt me over hun werkwijze. De planten die ze op hun land hebben staan worden gedroogd en vervolgens verwerkt in allerlei producten. Naast thee- en kruidenmengsels maken ze hier ook bijzonder lekkere eau-de-vies en mengsels van azijn, zoals bijvoorbeeld de Vinaigre Larzamique à l’Eglantine. Hun pastis won diverse prijzen, maar ook hun andere producten mogen er zijn.

Slapen op de boerderij

Nadat we enkele van hun drankjes geproefd hebben, is het tijd om naar het slaapadres toe te wandelen. Verderop ligt de Ferme de l’Aubiguier, een traditionele schapenboerderij. Hier maak ik kennis met Yves en Claudie, die hier sinds 1999 wonen en werken. Ze herstelden de gedurende twintig jaar leegstaande boerderij en begonnen met het houden van schapen. Daarnaast hebben ze sinds kort een gîte en chambres d’hôtes, en een minicamping. Mijn overnachtingsplek is vandaag een bijzondere: ik slaap, met een stel schapenvachten als matras, in een tipi die we voor de gelegenheid zelf opzetten in de tuin van de boerderij.

Terwijl we uitkijken over het landschap richting de Cevennen, vertelt Marie me over de tochten die ze organiseert, waarbij ze op allerlei ongebruikelijke plekken overnacht, vaak ook gewoon onder de sterrenhemel. Het respect voor de natuur staat bij haar hoog in het vaandel. Ze verbleef na haar schooltijd drie jaar in Nieuw Zeeland, waar ze haar liefde voor wandelen en de bergen ontdekte. Vervolgens fietste ze via China over 18.000 kilometer terug naar Bretagne, waar ze vandaan komt, en besloot ze haar leven aan de natuur te wijden. Die natuur is hier op de Larzac volop zichtbaar. We zien gieren boven de Gorges de la Dourbie zweven, tegen een donkere achtergrond van onweer dat zich rond de Mont Aigoual in de Cevennen aan het vormen is. Tijd om naar binnen te gaan, voor een voedzame maaltijd met vlees van eigen schapen.

Wolven

De volgende morgen brengt Yves ons een stukje op weg met zijn busje, waarbij ik in de praktijk zie hoe het leven van een schapenboer zich dag in dag uit voltrekt. Op zoek naar de kudde, die hier min of meer vrij over de landerijen kan rondtrekken, kijken of het goed gaat met de lammetjes, ze eventueel wat bijvoeren.

En sinds kort heeft hij er nog een zorg bij. Een tijdje geleden werd er verderop in de streek een wolf gesignaleerd. Die vormt een groot gevaar voor de manier waarop de schapen in de Larzac al decennialang gehouden worden. Want als de wolf zich hier echt vestigt, kunnen de kuddes niet meer zo vrij rondlopen als ze nu doen. Dat betekent weer een nieuw hoofdstuk in het leven van de mensen hier. Een nieuwe strijd, nu niet tegen de overheid, maar tegen de natuur.

Gratis ebook over Frankrijk

ABONNEER OP DE NIEUWSBRIEF MET FRANKRIJKTIPS EN ONTVANG EEN GRATIS EBOOK

Geef je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Misschien vind je dit ook interessant