Genesteld in het glooiende landschap van het Pays d’Auge, op een tiental kilometer van de kust, ligt een dorpje dat iedere bezoeker betovert door charmante vakwerkhuizen en een levendige sfeer. Beuvron-en-Auge raakte in de twintigste eeuw bijna verlaten, maar wist zichzelf opnieuw uit te vinden en is nu een van de toeristische hotspots in de regio.
StreektipsWil jij ook een bezoek brengen aan Beuvron-en-Auge? Misschien heb je dan wat aan deze tips!
Bevers
We bezoeken Beuvron op een rustige, zomerse middag in de herfst. Het dorp is in feite niet veel meer dan een driehoekig plein met een reeks vakwerkhuizen eromheen. Heel veel tijd ben je er dus niet aan kwijt om alles te zien. Aan de westkant is een parkeerplaats ingericht waarvan de grootte al wat verklapt van de populariteit die het dorp geniet. Laat je daardoor echter niet afschrikken, want op rustige dagen valt er veel te genieten in het dorp. Bijvoorbeeld van de sfeer, de historische huizen, de streekproducten die je er kunt kopen en nuttigen.
De oorsprong van het dorp voert terug tot de middeleeuwen. Het riviertje Doigt dat dwars door het dorp loopt moet ooit vol hebben gezeten met bevers, want de naam ‘Beuvron’ heeft Gallische wortels en betekent zoiets als ‘rivier met de bevers’. In de elfde eeuw schreef men de naam van het dorp ook wel als ‘Beveron’. Het dorp en de omliggende streek groeide uit tot een baronie en kwam in handen van de familie Harcourt, die ook andere bezittingen in Normandië had. Lange tijd was het niet veel meer dan een landelijke nederzetting, maar vanaf de vijftiende eeuw ontwikkelde het dorp zich verder, en door de komst van leerlooiers en wevers bloeide het in de zeventiende en achttiende eeuw. Halverwege de negentiende eeuw kwam er een spoorlijn door de streek die ook het dorp Beuvron aandeed. Dat zorgde voor nog meer levendigheid. Een eeuw later werd de lijn echter opgedoekt, tegenwoordig resteert enkel nog een stationnetje, een paar honderd meter buiten het dorp aan de westkant.
Plus beau village de France
Met het verdwijnen van de spoorlijn en de leegloop van het platteland, raakte ook Beuvron in het slop. De bevolking halveerde, winkels en ateliers sloten de deuren, en de eeuwenoude huizen raakten in verval. In de jaren zeventig kozen de overgebleven inwoners ervoor om met vereende kracht het dorp weer nieuw leven in te blazen. De vakwerkhuizen werden gerestaureerd, de markthal die in 1958 was afgebroken werd herbouwd, langzaamaan herkreeg het dorp de charme van vroeger en dat werd gewaardeerd door vakantiegangers. Met de toekenning van het label Plus beau village de France kreeg het dorp extra erkenning voor het bijzondere culturele erfgoed dat er te vinden is.
Zoals gezegd, heel groot is het dorp niet. We lopen in een half uurtje langs de gevels op het centrale plein en verder richting een winkeltje met lokale producten in het noorden, Au pressoir Gourmand, en werpen een blik in de zeventiende-eeuwse kerk. Daarna nemen we plaats op een terrasje om in de ondergaande zon te genieten van een glaasje plaatselijke pommeau. Om een uur of vijf wordt het snel rustiger en raakt het plein vrijwel uitgestorven. Het kan in Beuvron-en-Auge behoorlijk druk zijn. Wil je wat meer in rust van de sfeer genieten, strijk dan, net als wij deden, aan het eind van de middag neer op een van de terrasjes voor een aperitief en observeer hoe het plein langzaamaan leegloopt. In het licht van de ondergaande zon zien de gevels van de vakwerkhuizen er dubbel zo fotogeniek uit.
