B

Beklimming van de Canigou, mythische berg van de Catalanen

Pic du Canigou

De Canigou, plaatselijk bekend als Canigó, oefent sinds ik ervan hoorde een onverklaarbare aantrekkingskracht op me uit. Een beklimming van deze berg aan de oostkant van de Pyreneeën stond dan ook al langer op mijn verlanglijstje. De Canigó is sterk verbonden met de Catalaanse cultuur en geschiedenis. We beklommen de berg in gezelschap van gids Bruno, zelf afkomstig uit Catalonië, die ons tijdens het wandelen alles vertelde over zijn streek.

Streektips

Zelf ook de Canigou beklimmen of wandelen in de omgeving? Misschien heb je wat aan deze tips!

Vooral het Spaanse deel van de streek Catalonië is bekend, ook wel vanwege de sterke onafhankelijkheidsbeweging die je er vindt. Wat minder mensen weten, is dat de streek doorloopt tot over de grens. Vrijwel het volledige departement Pyrénées-Orientales komt overeen met het grondgebied van de vroegere streek Catalonië en dit deel wordt plaatselijk ook wel aangeduid als Noord-Catalonië. De hier geboren inwoners voelen zich sterk verwant met Catalonië, en veel hebben de droom dat er ooit nog eens een onafhankelijke staat zal ontstaan, met inbegrip van het Franse deel van de streek. Zo ook Bruno, onze berggids, die ons twee dagen lang begeleidt tijdens onze wandeling naar de top van de Canigó. Volgens hem is het enige manco van de Catalanen dat ze zo vredelievend zijn. Ze zullen hun onafhankelijkheid nooit met geweld opeisen, zoals ze in het verleden ook nooit zelf de wapens opgenomen hebben.

De berg is vanaf diverse kanten te beklimmen. De meest gebruikte route loopt via de Refuge des Cortalets. Tot vorig jaar kon je daar zelfs met behulp van 4×4-jeeps naar boven gebracht worden, waarna de beklimming van de Pica del Canigó slechts een uur of twee à drie in beslag nam. Maar omdat de onverharde bosweg in vrij slechte staat is en om de natuur te beschermen is vorig jaar de beslissing genomen om dat niet meer toe te staan. Dat brengt de tijd om de Canigou te beklimmen ineens naar minstens tien uur, wat eigenlijk alleen voor erg geoefende wandelaars in een dag tijd te doen is.

Wij doen het daarom in anderhalve dag, en zelfs dat is voor ons al aan de krappe kant. Vanwege ons vrij drukke programma later die week beklimmen we de berg op de eerste dag en slapen we vervolgens in de Refuge des Cortalets alvorens weer af te dalen. Als je de route zelf op deze manier zou willen lopen, zou ik aanraden om op de eerste dag alleen naar de berghut te lopen en de volgende dag pas de beklimming en afdaling te doen.

Onze wandeling start iets boven het dorpje Fillols, rond een uur of negen. Het eerste deel van de wandeling begint nog rustig, maar gaat na een uurtje al snel over in een flinke klimpartij over een beboste helling. We lopen vanaf ongeveer 950 meter hoogte naar 1830 meter, waar we op het bosweggetje uitkomen dat in het verleden door de jeeps gebruikt werd, en waar je een paar jaar geleden ook nog gewoon zelf met de auto mocht komen. Vanaf daar gaat het geleidelijk stijgend over de weg naar de tweehonderd meter hoger gelegen berghut Refuge des Cortalets. Daar wacht ons een voedzame lunch, die we hard nodig hebben om het laatste deel van onze beklimming tot een goed eind te brengen.

Bergtop

Omdat voor later op de dag wat wisselvalliger weer is afgegeven, hebben we er bij de laatste zeshonderd meter nog wat meer de pas in. De kortste weg vanaf de hut neemt zoals gezegd twee à drie uur in beslag, maar wij doen een iets langer en veelzijdigere route door via de Crête du Barbet een rondje te lopen waarbij je onderweg over de top van de Canigou komt. Daarbij zit een korte passage waarbij je wat moet klauteren, maar heel ingewikkeld is dat niet. Een beetje ervaring met routes waarbij je je handen moet gebruiken is echter wel aan te bevelen.

Terwijl om ons heen wat onweerswolken beginnen te ontstaan, bereiken wij na de laatste inspanning de mythische bergtop. We zijn alleen, wat volgens Bruno heel bijzonder is in deze tijd van het jaar. Normaal kom je op de top altijd wel wat mensen tegen. Lang hebben we niet om van het uitzicht te genieten. Met mooi weer kun je hier zelfs tot aan Barcelona kijken. Omdat de lucht nog wat dreigender is geworden, is het tijd om weer naar de hut terug te gaan. Voordat we daar komen nemen we nog even een korte pauze op tien minuten van de hut, bij het geheimzinnige meer Estanyol. Hier zou in de dertiende eeuw, tijdens de eerste beschreven beklimming van de berg, koning Pierre van Aragon een draak uit het meer hebben zien komen. Van een draak is tegenwoordig weinig te zien, het rimpelloze meer vormt een mooie spiegel voor de achtergelegen berg.

Cactussen en een gletsjer

De nacht brengen we door in de sfeervolle berghut. Eigenaar Thomas vertelt blij te zijn dat de 4×4’s van de berg verdwenen zijn. De Canigou is nu echt het domein van wandelaars, ‘toeristen’ die alleen even voor de ervaring omhoog komen laten zich hier niet snel meer zien. Niet alleen mensen die de bergtop willen beklimmen weten de berghut te vinden, de hut is ook een mooi doel voor een dagwandeling of als etappeplaats op een wandeling rondom de Canigou.

De volgende dag zetten we de wekker vroeg om te genieten van de bijzondere zonsopgang. De zon stijgt als het ware op vanuit de Middellandse Zee en zet de bergen in een fraaie gloed. Na dit prachtige schouwspel is het tijd om de berg weer achter ons te laten. Via de Route Forestière lopen we in een uur of vier à vijf naar beneden. Voor ons doen ging de wandeling supersnel, we hadden eigenlijk nog wel wat langer de tijd willen hebben om alle indrukken te verwerken. Voor onze onvermoeibare gids was het overigens een dag als alle andere. De berg is letterlijk zijn achtertuin, want hij woont aan de voet ervan.

Naast alle mythische en historische elementen die de Canigou in zich heeft, noemt Bruno tenslotte nog een reden waarom deze berg zo bijzonder is. Het is de enige plek die hij kent waar je op één dag zowel een gletsjer als natuurlijk groeiende cactussen kunt aanraken. Die gletsjer is overigens vandaag de dag niet zo heel groot meer, en zal wellicht in de nabije toekomst verdwijnen door de klimaatverandering. Maar zelfs dan blijft de Canigou een berg die tot de verbeelding spreekt en die ongetwijfeld nog een bijzondere aantrekkingskracht zal houden.

Locatie

Bekijk al onze tips op een handige overzichtskaart!

Martijn

Bonjour! Ik ben Martijn, oprichter van Frankrijk Puur. Van jongs af aan kom ik graag in Frankrijk. Door mijn studie Franse Taal & Cultuur ben ik nog meer van het land en de Franse gewoontes gaan houden. Op Frankrijk Puur beschrijf ik onze ervaringen in Frankrijk en geef ik je tips voor leuke plekken.

Vragen, opmerkingen, tips? Neem contact op via martijn@frankrijkpuur.nl!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *